ปัจจัยทำนายสมรรถนะการสื่อสารของพยาบาลวิชาชีพในงานอุบัติเหตุและฉุกเฉิน โรงพยาบาลชุมชน จังหวัดอุบลราชธานี

Abstract

การวิจัยเชิงทำนายครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) สมรรถนะการสื่อสารของ พยาบาลวิชาชีพในงานอุบัติเหตุและฉุกเฉิน (2) ความสัมพันธ์ของระยะเวลาปฏิบ้ติงาน แบบแผนการสื่อสาร การรับรู้ความสามารถของตนเอง การรับรู้นโยบายการสื่อสารในองค์การ บรรยากาศการสื่อสารในองค์การ และสมรรถนะการสื่อสารของพยาบาลวิชาชีพ และ (3) ความสามารถในการทำนายของระยะเวลาปฏิบัติงาน แบบแผนการสื่อสาร การรับรู้ความสามารถของตนเอง การรับรู้นโยบายการสื่อสารในองค์การ บรรยากาศการสื่อสารในองค์การต่อสมรรถนะการสื่อสารของพยาบาลวิชาชีพในงานอุบัติเหตุและฉุกเฉิน โรงพยาบาลชุมชน จังหวัดอุบลราชธานี กลุ่มตัวอย่าง เป็นพยาบาลวิชาชีพที่มีประสบการณ์ในงานอุบัติเหตุและฉุกเฉินอย่างน้อย 1 ปี จำนวน 158 คน เครื่องมือในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ประกอบด้วย 5 ส่วน ได้แก่ (1) ข้อมูล ทั่วไป (2) แบบแผนการสื่อสาร (3) การรับรู้ความสามารถของตนเอง (4) การรับรู้นโยบายการสื่อสารในองค์กร (5) บรรยากาศการสื่อสารในองค์การ และ (6) สมรรถนะการสื่อสารของพยาบาลวิชาชีพในงานอุบัติเหตุและฉกเฉิน แบบสอบถามมีดัชนีความตรงตามเนื้อหาของส่วนที่ 2-6 เท่ากับ 1.00, .95, 1.00, 1.00 และ .95 และมีคำสัมประสิทธแอลฟาครอนบราค เท่ากับ .86, .86, .95, .86, .94 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา สถิติสหพันธ์แบบเพียร์สัน และสถิติวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบเป็นขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า (1) สมรรถนะการสื่อสารของพยาบาลวิชาชีพในงานอุบัติเหตุและฉุกเฉิน โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก (2) การรับรู้ความสามารถของตนเองและบรรยากาศการสื่อสารในองค์การมีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลางกับสมรรถนะการสื่อสารของพยาบาลวิชาชีพ ส่วนระยะเวลาปฏิบัติงาน แบบแผนการสื่อสารด้านการตัดสินใจ และการรับรู้นโยบายการสื่อสารในองค์การ มีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับตํ่ากับสมรรถนะการสื่อสารของพยาบาลวิชาชีพ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (3) ระยะเวลาปฏิบัติงาน แบบแผนการสื่อสารด้านการตัดสินใจ การรับรู้ความสามารถของตนเอง และบรรยากาศการสื่อสารในองค์การสามารถร่วมกันทำนายสมรรถนะการสื่อสารของพยาบาลวิชาชีพได้ร้อยละ 29.8