กฎหมายการชุมนุมสาธารณะ : ศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายไทยกับสหราชอาณาจักร สาธารณรัฐเกาหลีและเขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน

Abstract

การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงความเป็นมาและแนวคิดทฤษฎีเกี่ยวกับหลักการว่าด้วยเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะศึกษาหลักเกณฑ์และเงื่อนไขการใช้สิทธิเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะตามพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 เปรียบเทียบกับกฎหมายว่าด้วยการชุมนุมสาธารณะ ของต่างประเทศศึกษาถึงปัญหาและผลกระทบในการบังคับใช้พระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 ต่อสิทธิเสรีภาพในการชุมนุม เพื่อเสนอแนวทางในการปรับปรุงแก้ไขพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้เป็นการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการศึกษาจากเอกสาร หนังสือ บทความ ทางวิชาการ วิทยานิพนธ์ สื่อสิ่งพิมพ์ และสื่ออื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ทั้งของไทยและของต่างประเทศ ผลการศึกษาพบว่า เดิมนั้นประเทศไทยไม่มีกฎหมายว่าด้วยการชุมนุมสาธารณะ พนักงาน เจ้าหน้าที่จึงต้องนําบทบัญญัติในกฎหมายต่าง ๆ มาบังคับใช้กับการชุมนุมสาธารณะที่เกิดขึ้น แต่การนํากฎหมาย ต่าง ๆ มาบังคับใช้พนักงานเจ้าหน้าที่มิได้คํานึงถึงเสรีภาพในการชุมนุมซึ่งบัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ มุ่งแต่จะให้ผู้ชุมนุมยุติการชุมนุมเท่านั้น จึงได้มีการตราพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 มีวัตถุประสงค์เพื่อ กำหนดหลักเกณฑ์การใช้สิทธิชุมนุมสาธารณะให้ชัดเจนและสอดคล้องกับกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิ พลเมืองและสิทธิทางการเมือง แต่บทบัญญัติตามกฎหมายนี้อาจก่อให้เกิดปัญหาใน การนําไปบังคับใช้ได้ เนื่องจากมีบทนิยามที่ให้ความหมายของผู้จัดการชุมนุมที่มิได้คํานึงถึงข้อเท็จจริงว่าจะต้องจัดการชุมนุมโดย แท้จริง การกำหนดข้อห้ามชุมนุมในบางสถานที่อันทําให้ไม่อาจสะท้อนปัญหาของผู้ชุมนุมให้แก่หน่วยงานของรัฐที่เป็นตัวแทนของประชาชนในการแก้ไขปัญหาได้ และมิได้วางหลักเกณฑ์การเดินขบวนสาธารณะไว้อย่างชัดแจ้ง ซึ่งอาจเกิดปัญหาในการบังคับใช้ได้ เห็นสมควรบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการชุมนุม สาธารณะเพื่อให้มีหลักเกณฑ์ที่มีความชัดเจนลดปัญหาในการบังคับใช้ เพื่อเป็นการส่งเสริมการใช้เสรีภาพในการ ชุมนุมอยางแท้จริง