ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการพิจารณาสินค้าที่ไม่ปลอดภัยตามพระราชบัญญัติความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาความเป็นมาแนวคิดทฤษฎีของหลักความรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย (2) ศึกษาความเป็นมาแนวคิดทฤษฎีของความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัยของประเทศไทย (3) ศึกษาถึงหลักเกณฑ์ในการพิจารณาสินค้าที่ไม่ปลอดภัยของประเทศสหรัฐอเมริกากลุ่มสหภาพยุโรป อังกฤษ เยอรมนีและญี่ปุ่น (4) เปรียบเทียบหลักการพิจารณาสินค้าที่ไม่ปลอดภัยของประเทศไทยและสหรัฐอเมริกากลุ่มสหภาพยุโรป อังกฤษ เยอรมนีและญี่ปุ่น (5) นําหลักที่ศึกษาได้มาปรับใช้กับการพิจารณาสินค้าที่ไม่ปลอดภัยตามพระราชบัญญัติความรับผิดต่อความ เสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 ของประเทศไทยต่อไปวิทยานิพนธ์นี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพศึกษาค้นคว้าจากเอกสาร เช่น ตํารากฎหมาย คําพิพากษาของศาล บทความ วารสารวิทยานิพนธ์เอกสารออนไลน์ต่าง ๆ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ ผลของการศึกษาพบว่าหลักเกณฑ์ การพิจารณาสินค้าที่ไม่ปลอดภัยแบ่งออกเป็น 4 หลักเกณฑ์ คือ หลักความคาดหมายของผู้บริโภค หลักความเสี่ยงและประโยชน์หลักความประมาทเลินเล่อและหลักการพิจารณากรณีอื่นๆ โดยประเทศไทยนำเอาหลักความคาดหมายของผู้บริโภคตามแบบอย่างของกลุ่มสหภาพยุโรป ที่เป็นต้นแบบของกฎหมายความรับผิดต่อผลิตภัณฑ์ของไทยมาเป็นหลักเกณฑ์การพิจารณาสินค้าไม่ปลอดภัย ซึ่งมุ่งพิจารณาจากความพึงคาดหมายได้ของฝ่ายผู้บริโภคทั่วไปที่พึงคาดหมายได้ว่าเป็น “สินค้าที่ไม่ปลอดภัย” ข้อเสนอแนะสําหรับการพิจารณาสินค้าที่ไม่ปลอดภัยของประเทศไทยควรนำเอาหลักความเสี่ยงและประโยชน์ มาพิจารณาความเป็นสินค้าที่่ไม่ปลอดภัยร่วมด้วย ภายใต้เงื่อนไขของกฎหมาย คําว่า “สภาพของสินค้า” เพื่อตรวจสอบการใช้ความระมัดระวังของฝ่ายผู้ประกอบการในการออกแบบผลิต และการให้คําแนะนําโดยให้คํานึงถึง วิธีการนําเสนอลักษณะการใช้งานและช่วงเวลาที่นําสินค้าออกสู่ท้องตลาดของผู้ประกอบการ